Bu Blogda Ara

5 Aralık 2014 Cuma

Kayıtsızlık Eğrileri

Bugün tam 22'inci bayram,
11'inci kurban.
Ve benim hala sunacağım bir kurbanım yok,
Ne acı...

Anlamsız rüyalar,
Saçma hayaller,
Ve... Umut kırıntıları...

Sanırım feci şekilde unutulmuşum,
reddedilmişim,
kayıtsız kalınmışım...



                                                                    K. Andoni

                                                                    Yer: N/A
                                                                    Tarih: N/A 

8 Ekim 2014 Çarşamba

Kuramlar-1: Darwinizm

Çevreme baktığımda darwin teorisini şiddetle reddeden bir sürü insan görüyorum. Anketlere göre halkımızın yaklaşık %75-80'i bu teoriye inanmıyormuş. Çok komik!.. Bence tam tersi...
İşsizlerin dışlandığı, özürlülerin reddedildiği, dert ve kederin itici olduğu bir toplum nasıl olur da bu teoriyi savunmadığını iddia eder anlamıyorum.
Adaletten güçlülerin faydalandığı, cezadan güçsüzlerin nasibini aldığı bir toplum...
Başkalarının acısından, göz yaşından, kanından rant sağlamaya çalışan bir toplum...
Yoksullarla aralarına kalın duvarlar örmüş bir toplum...
Zafer uğruna her şey mubah anlayışını benimsemiş bir toplum...

Ayrıca şunu hiç anlamıyorum: Malum, Türkiye'de darwinizmin en katı savunucuları "solcu" olduğunu iddia eden kesim. Oysa darwinizm, kapitalizmin bir bakıma temel taşı. "Solcu" olduğunu iddia eden kesimin, kapitalizme şiddetle karşı çıkıp, darwinizmi aynı şiddetle savunması hayli ironik. 

Maymunmuş, insanmış, fosilmiş ... benim için çok da mühim değil. Ne yazık ki bu teori insanlığa vurulan büyük bir darbe, hatta hakarettir.

Şimdi biraz da ilişkili olduğunu düşündüğüm "işsizlik" kavramından bahsedelim. 
Hükümetlere göre işsizlik, hiç olmaması gereken baş belası bir dert. 
Topluma göre ise aşağılık, acınası bir durum. "işsiz" kavramının toplumdaki karşılığı "işe yaramaz"dır. "işsiz" yaklaşılmaması gereken kişidir. 
Japonya darwin teorisinin en çok rağbet gördüğü ülkelerden birisidir. Aynı zamanda Japonya'da intihar vakaları da bir hayli fazladır. Yapılan araştırmalar, intihar oranlarıyla işsizlik oranları arasında anlamlı bir ilişki olduğunu göstermiştir. Yani işsiz kalan "işe yaramaz" kabul edilen bir çok Japon, Aokigahara (intihar ormanı) 'ya giderek hayatlarına son veriyor. 
Bu aslında darwin teorisinin özeti, üstüne ne söylenebilir ki...
Ne!..




                                                                                   K. Andoni

                                                                                   Yer: N/A
                                                                                   Tarih: N/A

7 Ekim 2014 Salı

Dua'nın Keşfi

Gözlerimi karanlığa gömüp yumuyorum. Yine de değişen bir şey yok! Hala olduğumun aynısıyım. Yani bir HİÇ...
Düşünüyorum... acaba kaç çeşit varlık var? İnsan, hayvan, bitki, melek, cin... Ki bunlar bildiklerim. Bunun yanısıra ham maddesi daha farklı olan nice varlıklar kim bilir?
Ve... Koskoca kainat... uçsuz, bucaksız...
Ve... Tüm hepsinin sahibi, yaratıcısı ALLAH.
Gözlerimi açıyorum. Hak veriyorum kendime: Gerçekten de bir HİÇim.

Beni değerli ve farklı kılan tek şeye sığınıyorum. DUA... O olmasaydı koskoca kainatta ne kıymetim olurdu. 

"...duanız olmasaydı ne değeriniz olurdu..." (Furkan-77)


                                                                     K. Andoni

                                                                     Yer: N/A
                                                                     Tarih: N/A

Takva ve Kibir Üzerine

İnsanı kibirli yapan şeylerden birisi de sadece kendini görmesidir ya da her olaya kendi gözüyle bakmasıdır. Bencillik ya da olaylara sadece kendi gözüyle bakmak insanı kibirli yapar.
Bir dönem kötü bir olayın içine düşmüştüm. Olanların bir imtihan olması benim tek tesellim idi. Evet, her şey Allah'ın imtihanıydı. Bir süre sonra benim için önemli bir şey daha öğrendim. Bu imtihan sadece beni ilgilendirmiyordu. Bir sürü insanı ilgilendiriyordu. Bir olay içinde bir sürü insan... Benim için inanması güç ama o insanlardan biri de bendim. Yani herkes gibi bir figürandım. Doğrusu kendimi çok küçülmüş hissettim.
Bilirsiniz, hayat çoğu yönüyle bir filme benzer. Hayatı filmden ayıran en önemli fark ise başrol oyuncusunun olmayışıdır. Televizyondaki dizilere, filmlere bakıyorum. Filmdeki oyuncuların hepsi rezil bir duruma düşebiliyor ya da iyi iken kötü olabiliyorlar. Ama başrol oyuncusu için tabi ki bu geçerli değil. O; filmin merkezinde, iyinin-hakikatin-hikmetin tek temsilcisi gibi duruyor. Kötü durumlara elbette düşer ama gururu asla ayaklar altına alınmaz.
Bir çok insan kendini hayatın merkezine koyar. Ama unutulmamalı ki dünya bir imtihan alanıdır. Olaylar sadece birilerinin olayı değil çoğu zaman bir çok insanı ilgilendiriyor. Herkes birer figüran. Yani hiçbirimiz hayat için özel değiliz. 
Hayatın bize ne gibi sürprizler hazırladığını bilemeyiz. Bunu hakkıyla düşünen insanlar acizliğini kabul eder. Hayatın kimseye ayrıcalık tanımadığını anlarlar. 

Bu takva yoluna atılan ilk adımdır.


                                                                                K. Andoni

                                                                                Yer: N/A
                                                                                Tarih: N/A 

Farklı Zamanların Çocukları (HİKAYE)

" Ne olur tekrar görüşelim" dedi.
Ben: "Hayır"
"Niye?" dedi.
Ben: "Aramızdaki bunca uzaklığa rağmen mi?"
"Ne uzaklığı, hep istediğin gibi karşındayım işte. Nefesimin sesini bile duyuyorsun" dedi.
Ben: "Sen farkında mısın ama aramızda 4-5 ışık yılı mesafe var"
"!?" dedi.
Ben: "Sen inanmıyorsun ama ben hayatın 4-5 yıl gerisinden geliyorum" dedim Einstein gibi dilimi çıkararak.

Gözlerime baktı gözleri yaşlı olmasına rağmen ve 
"İstersen beklerim seni" dedi.
Cevap veremedim, sadece dumanlı gözlerine baktım ve içimden: "İşte! Seni bu yüzden seviyorum, beni anladığın için" dedim.

Şimdi sen yoksun ama buradan sana söz veriyorum. Eğer 4-5 yıl beklersen yetişeceğim sana. Sonra mı? Beraber yürüyeceğiz varacağımız yere...


                                                                         K. Andoni

                                                                         Yer: N/A
                                                                         Tarih: N/A

Sabır Üzerine

Tanım: Önüne tepsiyle zehirli yemek sunulan aç garibanın, açlıktan ölmeyi kabullenmesine sabır denir. Literatürde başkaca tanımları da mevcuttur. (ek bilgi için bkz: oruç)

Örnek Uygulama:

Bir gariban işe alınır. Yapması için 100x miktarında iş verilir. Eğer işi bitiremezse işten kovulur. İşi bitirirse diğer gün iş miktarı 200x yapılır. Sonraki gün 400x. İş miktarı her gün bir önceki günün 2 katına çıkartılarak garibanın sabrı zorlanıp, limiti hakkında fikir sahibi olunur. Bu örnek uygulamada "sabır" söz konusudur.


                                                                            K. Andoni

                                                                            Yer: N/A
                                                                            Tarih: N/A


Görünmez Adam

Söyleyecek bir şey yok! Kız beni görmüyor, umurunda bile değilim...


                                                                            K. Andoni

                                                                            Yer: N/A
                                                                            Tarih: N/A

Mutsuzluk Üzerine (Zaman Kipleri)

Eğer umutların varsa geleceğe dair hayaller kurarsın. Bu normaldir. (gelecek zaman kipinde hayal)

Eğer boğazında düğümlenmiş bir ukdeye sahipsen veya pişmanlıkların varsa geçmişe dair hayaller kurarsın. Bu kısmen tehlikelidir. (geçmiş zaman kipinde hayal)

Eğer umudun tükenmiş, mutsuz bir halde isen şimdiye dair hayaller kurarsın. İşte en tehlikeli olan budur. (şimdiki zaman kipinde hayal)

Tüm bunların yanında hayal kurmak için başkaca zaman kiplerinden de yararlanabilirsin. Geçmişin hikayesi, geçmişin rivayeti, geniş zaman vb.


                                                                         K. Andoni

                                                                         Yer: N/A
                                                                         Tarih: N/A

Üzüntüden Gülmek

Her ne kadar "sevinçten ağlamak" kadar popüler olmasa da hayatın bir gerçeği bu. "sevinçten ağlamak"ın biyolojik olarak tarifini başkası yapsın...
Ama... "üzüntüden gülmek" biyolojik bir reaksiyon, ağlamaya karşı vücudun gösterdiği trajikomik bir tepki...

İlginç ama gerçekten var:

"ÜZÜNTÜDEN GÜLMEK"


                                                                             K. Andoni

                                                                             Yer: N/A
                                                                             Tarih: N/A

Uzaylı Yumurtaları (HİKAYE)

Alien-1: İçimdeki Düşman

"Üzgünüm" dedi Doktor.
Ben: "!?" dedim.
Doktor: "Bahsettiğiniz o şey... Kalbinizden başlayıp taa sol yüzük parmağınıza kadar ilerleyen elektrikli acı..."
"Haa acı!.." dedim. 
Devam etti Doktor: "Maalesef çok geç kalmışsınız" 
Ben "Geç mi?" dedim.
Doktor: "11 yıl önce gelseydiniz belki bir şeyler yapılabilirdi. Fakat maalesef ACI içinizde konaklamış, yuva yapmış oraya. Kendi evi sanıyor." dedi.
Ben: "Yok mu bi çaresi, ilaç, ameliyat, Amerika... falan" diye sorunca...
Doktor: "Yok maalesef. 2'de 1 görülen çok ama çok sıradan bir hastalığa yakalanmışsınız" dedi üzülerek.
"Sıradan mı? Efendim belki de uzaylı yumurtasıdır o yuva. Dünya dışı varlıklar vücudumu kuluçka şeysi yapmışlardır. Olabilir mi, mümkün mü acaba?" deyince ben,
Doktor: "Mesleğiniz neydi sizin?" diye sordu. 
"Hayal inşa ediyorum. Övünmek gibi olmasın yüzlerce mutlu aile, mühendisliğini benim yapmış olduğum hayalleri yaşıyor." dedim övünerek.
"Hıımm anladım ama maalesef çok sıradansınız. Merak etmeyin ölünce geçer" dedi doktor.

Sanırım ölene kadar bu uzaylı yumurtalarıyla yaşayacağım.

Ben ölürsem senin çocukların da ölür.


                                                       K. Andoni

                                                       Yer: Tımarhane Laboratuvarı
                                                       Tarih: 11 yıl sonra

Geçmiş Üzerine

Geçmişe Gitmek Ne Kadar Acı!


Geçmişe gidilir mi diye soruyorum bazen kendi kendime. Geçmiş... Özlenen ve özleten şey. Bazen o an için hayatımdan memnun olmadığım oluyor. Geceleri uyuyamayıp dua ediyorum. "Allah'ım" diyorum, "tüm bunların hepsi bir rüya olsa ve ben falanca yerde-zamanda uyansam" diyorum.

Uyandım!

Acaba gerçekten uyansam bu rüyadan ne olur, yeni hayatımda ne yaparım? Kalkıp Allah'a hamd mı ederim. Eğer öyleyse, her kabustan sonra bunu zaten yapıyorum. 
Düşünsene şöyle diyorum: "Allah'ım beni üç sene önceki hayatıma geri gönder." Ve... uykudan kalkıyorum üç sene önce olduğum yerdeyim. "Allah'ım sana şükürler olsun, dualarımı kabul ettin ve bana bir fırsat verdin..."
Peki sonra ne olacak? Ben rüyamı yani üç sene olacakları hatırlayacak mıyım? Eğer hatırlayamayacaksam, Allah bana bu fırsatı zamanın her anında veriyor ya da vermiştir. Beni defalarca öldürüp, ölüyken ettiğim duadan dolayı tekrar diriltmiştir. Nereden bileyim, bunları hatırlamıyorum ki!..

Ya hatırlarsam!

Evet üç sene içinde olacakları hatırlarsam ne olacak? Allah bana bu karışık dersi anlatmak için hatırlatırsa (hani, hatırlamazsam ben rüyadayken yalvarışlarımı, dualarımı ve o zor durumumu unutup yine nankörlük yaparım ya o bakımdan.). Düşün ya! üç sene içinde olacakları biliyorum. Ne zaman ne olacağını biliyorum. Eğer başkasına anlatırsam yaşamın gidişatını değiştiririm diyerekten susuyorum. Susup aptal aptal dünyaya ve sürüp giden hayata bakıyorum. Peki ben böyle yapınca ne olacağım? Daha doğrusu hayatın, imtihanın neresinde olacağım.

Dersten mi kaçsam...

Anladım ki bu ders bana göre değil, iyisi mi sen Allah'ım bana hatırlatma. Senin hikmetine sual olmaz. Ben dersten kaçıyorum.

Allah'ım sen biliyorsun ben bilmiyorum. Eğer farkına varmadan yanlış dua ettiysem onları kabul etme. Unutmadan Allah'ım, bana çok sabır ve şükretme organı nasip et.

                                                                              K. Andoni
                                                                            Ekim  Vefa/İstanbul